Wanneer Amerikanen plastic flessen of koppen in het recycling van bakken werpen, denken zij zij zullen worden gerecycleerd. Het toont aan dat slechts een stuk van het onlangs vrijgegeven rapport is gerecycleerd.
Het „plastic terugwinningstarief in de Verenigde Staten heeft nooit 4% aan 5%.“ bereikt Jane Dale, stichter van het milieu schone groeps laatste strand, vertelde de beschermer.
Volgens het rapport op 4 Mei door het „definitieve strand“ wordt vrijgegeven die, hoewel het plastic recycling vermindert schoonmaken, is het plastic die afval per hoofd in de Verenigde Staten wordt geproduceerd gestegen met 263% sinds 1980, van 60 ponden per persoon aan 218 ponden per persoon die. Deze die conclusie wordt door een rapport gesteund door het Ministerie van de V.S. van energie begin Mei wordt vrijgegeven, dat zei dat het plastic afval landfilled in de Verenigde Staten wegens „laag terugwinningstarief, bevolkingstoename, de voorkeur van de consument voor beschikbare plastieken, en lage behandelingsprijzen in sommige delen van de Verenigde Staten“ heeft verhoogd.
De veranderingen in de globale recyclingsmarkt zijn ook één van de redenen. In het verleden, werden de honderdduizenden ton van Amerikaans plastic afval vervoerd aan ontwikkelingslanden, zoals Indonesië, Thailand en Maleisië. Sommige dorpen in deze landen spoedig werden „plastic stortplaatsen“ in de Verenigde Staten, zei de beschermer. Nochtans, sinds 2017, hebben vele landen de invoer van opnieuw te gebruiken vervuilde punten verboden, vooral of moeilijk om plastic afval te recycleren.
Het plastic afval in de Verenigde Staten zonder een „geschikte plaats zal om te gaan“ niet gerecycleerd worden omdat er weinig faciliteiten in de Verenigde Staten zijn om het te recycleren. „Wij hebben geen fabriek die het kan doen.“ „Dit proces is zeer intensief water, zodat zullen wij meer plastic recyclingsfaciliteiten in de Verenigde Staten niet bouwen,“ Dell vertelde de beschermer
Volgens Dell zal het onderzoek, over 85% van het plastiek uiteindelijk landfilled zijn en het blijven 10% zal worden gebrand. Zelfs als het plastiek wordt gerecycleerd, over één derde van het materiaal in een plastic fles zal in het recyclingsprocédé worden verworpen. Deze behandelingen kunnen tot verhoogde verontreiniging leiden en de gezondheid van mensen bedreigen die in zware industriezones en dichtbijgelegen huisvuilstortplaatsen leven in de Verenigde Staten.
„Wij kunnen niet in de nachtmerrie van plastiek de hele tijd blijven.“ „Wij zouden moeten beginnen door afval te verminderen, of wij kunnen niet dit probleem oplossen,“ Dell vertelde de beschermer zij gelooft dat er alternatieven voor beschikbare plastieken, zoals het gebruik van de rekupereerbare dienbladen van het vezelvoedsel bestaan. In het UK, gebruikt Nestle document in plaats van plastiek aan pakketsuikergoed. Natuurlijk, zullen het opnieuw gebruiken van en het opnieuw vullen van flessen, eerder dan het werpen van hen weg, ook helpen.
Volgens de beschermer, worden de verboden op beschikbare plastic producten zoals zakken, voedselcontainers en vaatwerk meer en meer populair, en sommige steden in de Europese Unie en de Verenigde Staten hebben dergelijke verboden geïntroduceerd.
om het probleem van plastic verontreiniging beter op te lossen, hebben de wetenschappers gedacht. Volgens de website van het Noordamerikaanse platform „Ondeugd“ van de de jeugdcultuur, vonden verscheidene wetenschappers bij de Universiteit van Texas in Austin onlangs een eiwit genoemd snel-huisdierenenzym, dat polyethyleenterephthalate (HUISDIER) componenten kan ontbinden. De laatstgenoemde is een synthetische die hars voor kledingsvezels en plastieken wordt gebruikt.
Deze proteïne functioneert door het depolymerisatieproces. In dit proces, zijn de componenten die huisdier vormen gescheiden in originele monomeren, die aangaande gepolymeriseerd en omgezet in andere producten kunnen zijn. Indrukwekkend, kunnen deze enzymen plastiek in een week opsplitsen, en de mensen zijn onder de indruk dat het plastiek eeuwen aan volledige degradatie kan nemen.
„Dit enzym kan plastiek in originele monomeren opsplitsen.“ Hal Alper, een professor in de Afdeling van chemische techniek bij de Universiteit van Texas in Austin en de auteur van het document, vertelden ondeugd dat „zodra u het originele monomeer hebt, u nieuwe plastieken kunt helemaal opnieuw maken zonder extra oliemiddelen te gebruiken.“
Alper en zijn team hoopt dat het snel-huisdierenenzym scalable zal zijn en werkelijk een rol in het oplossen van de globale plastic crisis zal spelen. Momenteel, kan dit enzym in verschillende temperatuur en pH de omstandigheden werken. Nu moet men bewijzen dat het „draagbaar“ is en de kosten van toepassing op grote schaal zijn controleerbaar.
Alper vertelde ondeugd dat hij en zijn team het enzym op verschillende soorten huisdier test. „ik geloof dat het snel-huisdierenenzym kan helpen ‚miljarden ton‘ van afval in het milieu oplossen.“.
