Het Ministerie van milieu, bossen en klimaatverandering (moefcc) heeft een maatregel naar plastic afvalbeheer door het gebruik te verhogen van gerecycleerde plastic verpakking getroffen. In Augustus vorig jaar, lanceerde het plastic het afvalbeheer (Tweede Revisie) regels de van 2021, die gerecycleerde plastieken om in de opslag, het dragen, de distributie of de verpakking van klaar te eten of drankpunten toelaten worden gebruikt. Terwijl het amendement het belang benadrukt om aan aangewezen normen en verordeningen in het kader van de voedselveiligheid en het Normenakte 2006 te voldoen, zei een belangrijke polymeerwetenschapper dat de bestaande verordeningen en het kader voor de definitie en het beheer van plastic afvalbehoefte hervormingen afmet specialisatie studeren om het vertrouwen van de voedselindustrie te winnen.
Het „probleem om een rommel te maken van is onoverkomelijk geworden. Daarom moet de overheid tussenbeide komen, maar ‚indien‘ het is moeilijk om te begrijpen dat het plotseling van springt aan ‚kan‘ zonder infrastructuur, zeiden de beschermingen en de aangewezen regelgevende mechanismen,‘ Dr. habbu van Vijay g., hogere polymeerwetenschapper en toevoegselprofessor bij het Instituut van Chemische Technologie in Mumbai.
Tot 2016, handtassen of de producten van gerecycleerde plastieken worden zullen de gemaakt niet gebruikt worden voor de opslag, het dragen, de distributie of de verpakking van klaar te eten of het drinken voedsel dat. Later, werden de gerecycleerde die plastieken of de kranten aan pakketvoedsel worden gebruikt ook omvat in de verbodslijst door de voedselveiligheid en het Normenagentschap (fssai), het voedselregelgever van India. Nochtans, in het kader van het tweede amendement, staat de overheid niet alleen het gebruik van gerecycleerde plastieken voor voedsel verpakking toe, maar ook staat grote bedrijven toe om het gebruik van beschikbare plastic producten voor 10 jaar en reeks op te schorten een doel van 30 jaar. Het percentage van plastic verpakking gerecycleerd tegen 2023, en de gerecycleerde inhoud in plastiek zijn verplicht om 60% tegen 2026 te bereiken. De overheid rechtvaardigde de maatregel door het grote die kwaad aan te halen door afvalplastieken aan aardse en aquatische ecosystemen wordt veroorzaakt.
Momenteel, recycleert India over 60% van plastic afval, de meesten waarvan door informele beroepsbevolking wordt voltooid. Deze beroepsbevolkingen baseren zich hoofdzakelijk op onwetenschappelijke methodes om plastic deeltjes te produceren, wat de zorgen van mensen, vooral over de verontreiniging en de zuiverheid van gerecycleerde plastieken heeft gewekt.
De „verordeningen en het kader die plastieken bepalen en plastic afvalbeheer beheren zijn een huidige behoefte. Het verbieden van plastieken is geen oplossing omdat het onmogelijk is om hen van de hand te doen en alternatieven te vinden. Wij zouden mensen moeten aanmoedigen om plastieken zoveel mogelijk opnieuw te gebruiken. Nochtans, wanneer u aan verordeningen bezwijkt, kunt u niet zeggen dat het slechts op specifieke merken van toepassing is die het beste beschikbare personeel, de hulpmiddelen en de technologieën gebruiken om het recyclingsprocédé te beheren. Jammer genoeg, is het bestaan van recyclerende ondernemingen dit niet het geval voor een groot deel van het systeem van de staat. Zo zodra u het opent, opent u een poort van onzuiverheden die een ernstig gevolg op voedselveiligheid hebben, „Dr. HAB zei.
Met betrekking tot het besluit van de overheid om het gebruik van 60% gerecycleerde plastieken tegen 2026 te dwingen, zei Dr. habbu het meer uit enthousiasme dan pragmatisme scheen. De „EU is het meest gevorderde land in voedselveiligheid. Tegen 2030, zullen zij slechts het gebruik van 30% gerecycleerde plastieken toestaan,“ hij verklaarde, toevoegend dat wij niet in zeven haasten zouden moeten zijn, maar vanuit globale ervaring zouden moeten leren en een duurzame en wetenschappelijke aanpak van plastic beheer volgen.
Op de kwestie van plastic verontreiniging en slecht beheer die het milieu en de ecologie in gevaar brengen, zei Dr. Habu: het „probleem van plastiek is niet alleen zijn gebruik, maar ook hoe wij het behandelen. Het plastiek als materiaal wordt een schurk omdat het op een bepaalde manier van een rommel maakt die tot ongepaste afvalbeheer en uiteindelijk verontreiniging leidt, maar het richten van een reeks uitvoerbare opties is geen oplossing.“
„Alles wij gebruiken wordt vandaag gemaakt van plastiek - waterflessen, glazen, containers en pennen. Wij roepen het enkel plastiek alsof het één enkel homogeen materiaal was, maar dat is niet het geval; het is een complexe reeks producten. Vele types van plastieken worden gebruikt om verschillende dingen, afhankelijk van hun gebruik te ontwerpen en te vormen en chemische moleculaire structuur,“ hij zei.
„Wij hebben een net van praktische en het een rommel maken van systemen nodig die voldoende alle plastieken in kaart brengen zodat de overheid kan bepalen welk plastiek meest minst praktisch is. Elk type van plastiek is uniek. Een recyclingsprocédé is niet op iedereen van toepassing. Wij hebben een formeel ecosysteem nodig dat aan geschikte regelgevingen en kader om plastieken te recycleren onderworpen is. Dit zal niet alleen transparantie verhogen, maar ook afval verminderen bevorder vertrouwen tussen het publiek en de industrie, „hij verklaarde.
