Tegenwoordig, is het meeste gemeenschappelijke formulier van plastic recycling mechanisch recycling, met inbegrip van het sorteren, het wassen, drogen, die etc. maalt. De chemische terugwinning verwijst naar terugwinning door diverse chemische processen, zoals omzetting, decompositie en reiniging door.
Het rapport zei dat vergeleken met mechanisch recycling, kan het chemische recycling meer afvalplastieken terugkrijgen, de globale plastic verontreinigingscrisis op te lossen, afhankelijkheid van fossiele brandstoffen theoretisch te verminderen en voordelig aan het milieu te zijn.
Maar wat zich ongerust maakt is is dat eerst, deze potentiële mogelijkheid niet is bevestigd; Ten tweede, is er een algemeen gebrek aan transparantie en een betrouwbare bewijsmateriaalbasis, die het moeilijk maken om zijn specifiek effect op het milieu te verifiëren; Ten derde, stellen deze intensieve technologieën op energiegebied risico's voor menselijke gezondheden. Als deze zorgen niet worden opgelost, zal de chemische terugwinning fundamenteel niet het terugwinningstarief verbeteren, maar zal koolstofemissies verhogen. In het slechtste geval, zal de bestaande recyclingsinfrastructuur worden vernietigd en de bestaande verwezenlijkingen zullen worden verspild. De mensen zullen geen aandacht aan stroomopwaartse oplossingen zoals vermindering en hergebruik, besteden en zullen uiteindelijk investering verminderen.
Daarom het chemische terugwinningsproces beter om te bevorderen en de netto milieuvoordelen en communautaire voordelen te verzekeren, brengt WWF de volgende tien principes in geen orde naar voren. 1. Het chemische terugwinningsproces zou geen middelen van bestaande methodes moeten afleiden die zijn bewezen om het mondiale probleem van plastic verontreiniging op te lossen. De investering zou prioriteit aan het verminderen van beschikbare plastic consumptie en het uitbreiden van hergebruik moeten geven. Om het even welk bedrijf die een chemische terugwinningsstrategie goedkeuren prioriteit moeten zou geven aan het investeren in deze stroomopwaartse oplossingen en actie voeren. De chemische terugwinning zou geen aandacht van stroomopwaartse oplossingen moeten afleiden.
2. Vergeleken met het originele proces van de harsproductie, zou het chemische terugwinningsproces moeten blijken om de koolstofvoetafdruk te verminderen. Om het even welke chemische terugwinningstechnologie zou broeikasgasemissies door minstens 20% moeten verminderen in vergelijking met het originele productiesysteem. Met de bevordering en de schaaluitbreiding van chemische terugwinningstechnologie, zou dit emissiedalingspercentage hoger moeten zijn - het globale het verwarmen tarief zou moeten worden gecontroleerd, bij voorkeur 1,5 graden van Celsius hoger dan het preindustrialisatieniveau.
3. De terugwinning van chemische substanties zal geen negatief gevolg op de lokale gemeenschap hebben, en zijn verrichting zal veilig en onschadelijk worden bewezen om te zijn. De chemische terugwinning kan op hoge temperatuur en hoge druk met hoge intensiteit en/of chemische oplosmiddelen impliceren, gevaarlijke residu's produceren en een risico voor menselijke gezondheden stellen, die zorgvuldig moeten worden gecontroleerd. De chemische terugwinningstechnologie zal niet gebruikt worden bij gebrek aan efficiënte, onafhankelijke supervisie en voldoende middelen.
4. Bescherm aard - de chemische terugwinningstechnologie zal lucht, water en geen milieu verontreinigen. Hoewel deze technologie poogt de plastic afvalcrisis op te lossen, kunnen er onverwachte risico's zijn. Wij kunnen niet één vraag voor een andere uitwisselen. De chemische terugwinning zou moeten worden gebruikt slechts wanneer de netto milieuvoordelen worden opgeleverd.
5. Het chemische recycling zou het bestaande afvalbeheerssysteem moeten aanvullen, eerder dan het concurreren met mechanisch recycling van grondstoffen. De bestaande haalbare plastic keten en de infrastructuur van de recyclingswaarde moeten zouden blijven worden gebruikt en worden uitgebreid. De chemische terugwinning zou niet het opgezette low-carbon systeem moeten vernietigen. Als nieuwe behandelingsmethode, kan deze technologie slechts voor afvalplastieken worden gebruikt die niet kunnen mechanisch worden gerecycleerd.
6. De plastic afvalstroom zou de stroom moeten aanpassen de meeste milieuvriendelijke technologie. Overwegend het efficiënte terugwinningstarief van elk terugwinningsproces, is het noodzakelijk om elke afvalstroom aan het milieuvriendelijkste proces te leiden. Bovendien moeten de chemische recyclerende exploitanten allerlei informatie, met inbegrip van energie en van de van de watervraag en productie informatie open en transparant maken.
7. Slechts het „plastiek aan plastic“ chemisch recycling maakt deel uit van recyclerende en cirkeleconomie. De activiteiten zoals de omzetting van plastieken in brandstof zouden niet moeten worden beschouwd zoals recyclerend, noch is het een cirkeleconomie. De chemische recyclerende exploitanten zullen niet het deel van materialen omgezet in energie, brandstof of verloren wegens andere redenen tijdens behandeling in het „recycling“ omvatten.
8. Het chemische terugwinningssysteem zal geen rekupereerbare materialen in niet rekupereerbare materialen omzetten. Ideaal gezien, bevordert het chemische recycling grondstoffen en verhoogt hun waarde. Het gebruiken van rekupereerbare materialen om niet rekupereerbare materialen te produceren steunt geen recycling.
9. De verklaring over chemische terugwinning zou waar, duidelijk en relevant moeten zijn. De verklaring zal de componenten onthullen door de methode van het massasaldo worden teruggekregen, die duidelijk van fysieke terugwinning die zal onderscheiden worden. Bovendien zouden de componenten die kunnen in de praktijk worden gerecycleerd ook moeten worden aangehaald.
10. Zullen de chemisch teruggekregen plastieken door de ketting van bewaring worden geverifieerd. Aangezien het publiek niet tussen chemisch teruggekregen plastieken en originele plastieken kan onderscheid maken, is het noodzakelijk om een keten van de derdebewaring als betrouwbaar certificaat te introduceren om de authenticiteit van de hoeveelheid en de distributie van chemisch teruggekregen componenten te verzekeren
